മൈഗ്രൈൻ കടലിടുക്ക് നീന്തിക്കടക്കുമ്പോൾ....

മരുന്നിന്റെ തോണിയില്ലാതെ,

മൈഗ്രൈൻ കടലിടുക്ക് നീന്തിക്കടക്കുമ്പോൾ

ഞരമ്പുകളുടെ വല തീർത്ത് 

സ്വപ്നങ്ങളെപ്പിടിക്കുവാൻ നോക്കുന്നൂ 

മാരീചന്റെ മായാമൃഗങ്ങൾ 

പ്രലോഭനങ്ങളുടെ കാഴ്ചകൾ തീർക്കുമ്പോൾ 

വേദനകളുടെ അടിത്തട്ടുകളിൽ 

കാഴ്ചകളെ മായിച്ചു കളയുന്നൂ 

നിന്റെ കേശസമൃധിയിലേക്ക്,

എന്റെ വേദനപ്പൂക്കൾ ചൂടാനാകാതെ

സ്നേഹത്താൽ പങ്കുവേക്കാനാവാത്തത് 

വേദനയെന്നു നീ തിരിച്ചറിയുന്നൂ 

എന്റെ ശിരസ്സിൽ നുരയുന്ന വേദനപ്പുഴുക്കളെ,

ആലത്തൂർ ഹനുമാനോട് വാലാൽ തട്ടിമാറ്റാൻ പറഞ്ഞു

എനിക്കായ് നിന്റെ നാസ്തിക്യതിന്റെ -

വേലി നീതന്നെ പൊളിക്കുന്നൂ 

ഒടുവിൽ അവസാനതിരയും കടന്നു,

മൈഗ്രൈൻ കടലിടുക്കിന്റെ അവസാനത്തിൽ,

വേദനകൾ അവസാനിച്ചപ്പോൾ 

എന്റെ നെറ്റിയിൽ സ്പർശിച്ചകന്നതെന്താണ്??

ഒരിക്കൽ ഒരു സവർണ്ണ  രാജാവിനായ്,

ഒരവർണ്ണ രാജന്റെ കോട്ടത്തളങ്ങളെയെരിച്ച 

വാനരന്റെ കരിഞ്ഞ വാലോ,അതോ -

എന്റെ പാരുഷ്യമേറ്റ് കരിഞ്ഞ നിന്റെ പ്രണയമോ??

കറുപ്പ് നിറം

മാതൃത്വം അവളെ ഏറ്റുവാങ്ങിയത്,

സ്നേഹത്തിന്റെ വെണ്മയിലേക്കായിരുന്നു.

ബാല്യം തലോടിയത്,

മഴവില്ലിന്റെ നിറക്കൂട്ടുകൾ കൊണ്ട്.

കാലം വയസറിയിച്ചത്,

ചുവപ്പ് നിറത്തിന്റെ തീവ്രതകൊണ്ടും.

ഇടയിൽ ഏതോ നിമിഷം എല്ലാം  തട്ടിമറിഞ്ഞപ്പോൾ,

എല്ലാ നിറങ്ങളും ചേർന്ന് രൂപം കൊണ്ടത്‌,

കറുപ്പ് നിറമായിരുന്നു!! 

നിന്റെ കവിതകളാല്‍....

നിന്റെ കവിതകളാല്‍ എന്നെ പുനര്‍ജനിപ്പിക്കുക....
വാക്കുകളാല്‍ വളര്‍ത്തുക..
അക്ഷരങ്ങളാല്‍ നഗ്നനാക്കുക..
തൂലിക മുന കൊണ്ട് കുത്തിക്കൊല്ലുക.

ഒടുവില്‍,

നിന്റെ ഈണങ്ങളുടെ ചിതയില്‍,

എന്നെ ദഹിപ്പിക്കുക..